De Weideman: De waarde van weidegang
Lente! Met hogere temperaturen, groen wordende natuur en fluitende vogels. Maar ook met loeiende koeien, deuren die opengaan en naar buiten dansende kuddes. Het is elk jaar weer fantastisch om te zien. Mensen komen graag kijken en de media besteden er altijd aandacht aan met foto’s en filmpjes. Koeien in de wei vormen het uithangbord van de Nederlandse melkveehouderij en zuivel. Die weidende koeien op een mooie grasmat zijn het symbool van de Nederlandse cultuur. Bij burgers en consumenten staan ze ook voor goede zorg voor de dieren en een natuurlijke manier van produceren.
Weidegang is een sterke troef, die onze sector heel positief op de kaart zet en ons onderscheid van de intensieve veehouderij waar het vee in dichte stallen blijft. Hoe belangrijk andere doelen ook zijn, het is heel wat makkelijker uit te leggen dan het belang van lage stikstofoverschotten en reducties van emissies. En dat niet alleen in Nederland. Over de hele wereld herkennen consumenten Nederlandse zuivel aan de plaatjes van grazende koeien in het gras. Het blijkt een beleving van natuurlijkheid en duurzaamheid op te roepen en dat wordt gretig gebruikt door de reclamemakers.
En zo zijn die weidende koeien niet alleen een troef van weidende melkveehouders, maar ook van hun collega’s die de dieren in de stal houden. De koppels weidende koeien zijn een beeldmerk van onbetaalbare waarde voor de hele Nederlandse zuivelplas. En dus moeten we dat koesteren en behouden in voldoende mate om te voorkomen dat politici het nodig gaan vinden om het wettelijk te verplichten. Want dan moeten veel veehouders waar het niet zo best past en die er niet voor voelen, ook aan de bak. Een slechte droom, want dan is het op veel bedrijven niet meer dan een uitloop. De feiten dat je met goed en veel weiden kosten bespaart en duurzaamheid wint verdwijnen naar de achtergrond en menigeen heeft het dan enkel nog over de nadelen en chagrijn van lelijke stukken met flatten en urineplekken.
Met verplichte weidegang verliezen we de kracht van onze geweldige troef. Het fantastische plaatje verliest zijn glans als het gewoon een ‘moetje’ is. Het is dan namelijk niet meer de verdienste van de sector zelf. Het wordt een zoveelste stukje regelgeving en controle om lekker over te zeuren als burgers vinden dat het niet goed genoeg wordt gedaan.
En dus hebben we alle reden om weidegang een plek te laten houden bij het verdelen van het melkgeld. Of de weidepremie omhoog moet, omdat hij in de hogere melkprijs relatief minder belangrijk is geworden kan ik niet beoordelen.
Als je weiden goed invult, bespaar je er kosten mee. Als bijvangst en bonus heb je dan ook betere duurzaamheidsprestaties op andere terreinen. Investeren in vakmanschap om met weiden de bodem-ruwvoer-koe-mest kringloop te sluiten is naar mijn sterk gekleurde mening dan ook minstens zo belangrijk.
Maar laten we niet in de val trappen om weidegang even te vergeten bij alle andere zaken die we als sector aan onze fiets hebben hangen. Goed weiden doe je met de neus in het gras in plaats van in de papieren, dus moeten we dat niet aan anderen overlaten!
Laten we er mooi weideseizoen van maken!
We spreken elkaar,
